Na de wereldse pot van eergisteren jeukte de pen en keek het papier me lief aan: tijd voor Mannen die Ballen blog 2. Om de euforie van zaterdag levend te houden is dit blog achronologisch geschreven. Om mogelijk euvel vooraf te duiden: achronologisch houdt in dat de tijdsvolgorde omgekeerd is. Zum Beispiel: Iedereen die zich vandaag een belabberde overrijpe banaan voelt zal zich achronologisch in het verhaal ontwikkelen tot een compact en hardgroen banaantje. Over de mogelijke interacties tussen rijpe en groene bananen is ook genoeg te vertellen, maar dat laat ik graag aan de expert op dit gebied.
Enfin, 22 november, matchday #7 in de 1e klasse. De avond eindigde met een dikke prent: onze masseur liet zien meerdere aspecten van de breedtesport-zaterdag in de vingers te hebben. Vlak daarvoor kon de sportlinked-journalist zien dat er weer eens drie mollen achter de jurytafel te vinden waren: wat hebben die toch een hart voor de club. Iedereen in het van Maanenbad kon echter zien dat er flink werd geploeterd achter de jurytafel. Lag het aan de technologie? De adrenaline van de wedstrijd ervoor? Een achronologisch ontwikkeld stuk fruit op de tribune? We zullen het niet weten. Nochtans heeft die laatste vraag weer wat zaadjes geplant bij een aantal teamleden: wie weet welke kant dit zich op zal ontwikkelen.
Enfin, we zijn hier natuurlijk om nog even een lekker stuk te lezen over de wedstrijd tussen Z&PC Heren 3 (cq Mannen die Ballen) tegen Z&PC Heren 2 (cq herenselectie cq prestatiepolo Rotterdam). Ik zou zeggen, zet een lekkere kop thee, pak er niet één koekje bij maar twee, en ga er even lekker voor zitten. De heroïsche pot zal worden verteld vanuit de ogen van drie teamgenoten.
Voor onze altijd voorbereide topscoorder en aanvoerder begon de dag al vroeg. Klokslag half 11 werd het tactisch beraad gestart tussen aanvoerder en ondergetekende. Een berichtwisseling van meer dan 100 berichten leidde tot de volgende ideëen. 1) Idee 1, aanvoerder: “We kunnen wel lampenkap zone doen natuurlijk, met jou op de kant”. Dit plan werd verder uitgewerkt: Hoor je je naam? Zone. Hoor je je naam niet? Eng hoog pressen, geen overtreding. Speciale focus op niet-lampenkappen Dennis en Xander. 2) Idee 2, coach: “Jij mag wel even weer wat lobjes proberen vandaag”. Aanvoerder: “Wel eng bij grote man. Maar als die verkeerd ligt wel te doen”. Dit heeft uiteraard geen verdere toelichting nodig. De voorbereidingen bleken geen loze kreten: in het water werd het plan én de trainingsaanwezigheid beloont: 5 zuivere goals, chapeau.
Voor onze veteraan was het een zaterdag van waterpologogme en verantwoordelijkheden nemen. De avond eindigde rond een uurtje 10, via de voordeur van café Bergpolder. Het is nog onduidelijk of hij direct naar huis is gegaan, of dat er eerst nog een potje mannelijk is geknokt op de stoep van BP. Sterspeler van H2 hebben we in ieder geval geen één X meer gezien. Ongetwijfeld werd de mannelijkheid thuis beloond en verzorgd na het bereiken van het Rotterdamse grensgebied. Enfin, de wedstrijd, ik wijd wat uit. Naast een tomeloze energie en vechtlust die uitstraalde op het hele team, werd de ban gebroken door een ouderwetse opwipbal. Waar zie je dit nog in het waterpolo? Het is als de snoekduik in het voetbal van Bep Bakhuis, een actie waarvoor je naar de badrand komt. Het brak de ban en was het begin van de drie geweldige periodes, ongetwijfeld de beste periodes in het van Maanenbad dit seizoen. Gaat Rotterdam Noord zich herpakken als een onneembare vesting in de eerste klasse?
Tot slot verdient onze schnelleman nog wat extra aandacht in dit schrijfstuk. Of is deze naam ondertussen gedateerd? Naast snel zijn liet deze man zaterdag zien alle aspecten van het waterpolospelletje te beheersen. Een zekerheidje na een time-out, stalen zenuwen, en tot ieders verbazing zagen we zelfs een stukje tovenarij in het slot van de wedstrijd. Ook wil de jurytafel via deze weg Bram zijn brede aanwezigheid van zaterdag bedanken: het was een genot voor elke (waterpolo)liefhebber.
Leuk inkijkje zo door zes ogen, maar wat het meest blijft hangen is toch deze heerlijke teamprestatie. Zoals Ron Jans (hyperlink Ron Jans: https://www.instagram.com/reel/DQxMJCTioom/?igsh=MXNweXFiZTZxMXk3Mw==) zou zeggen: Strijden als Leeuwen. Collectief verdedigen, overnemen, elkaar coachen, zwemmen voor elkaar, een actie maken voor elkaar; heerlijk! Onze keeper met meerdere cruciale reddingen, surfmans die maar zwemacties bleef maken en het spel opentrok, twee échte mollengoaltjes, onze hattrickheld van vorige thuiswedstrijd die de uitspraak van Olympisch Kampioen Daniëlle de Bruijn maar eens bevestigde: “Op de rebound word je wereldkampioen”, een foutloze man met bril, en onze vechtersbaas op midachter die met zijn vrouw nog de laatste midvoors uit zijn broekzak kon vissen in BP.
Dan rest mij nog een laatste lofzang voor onze volledige technische staf: kwartier- en veschilmakers en het stille succes achter Mannen Die Ballen. Wij hopen als team vurig dat blessures verdwijnen, denkfouten worden omgezet in een waterpololidmaatschap, en dat de intercity direct weer kan worden omgeruild voor een stalen ros.
Poe hee, wat een schriftelijke prestatie was dat van ondergetekende. De schouder begint alweer wat te zeuren van het typen, maar we zetten stug door. Naast het achronologische karakter van dit stuk zullen we nu ook een stukje bondigheid toevoegen: het spektakel van matchday #7 is namelijk lastig te overtreffen.
Matchday #6 was vorige week, en daar kan ik helaas weinig over vertellen vanwege afwezigheid. Soms moet de teamnaam ook in enkelvoud worden gebruikt. Één ding is zeker: in Rotterdam vreten we ze op.
Matchday #5 was een wedstrijd die voor veel spelers het liefst direct vergeten wordt. Toch twee spelers in het bijzonder die de loftrompet verdienen: Een weergaloze midvoorgoal van onze debutant dit jaar, en idem een weergaloze bekeken hattrick van onze leider in het aanwezigheidsklassement. Verder zullen we dit boekje snel sluiten.
Matchday #4 was een zeer lastige pot tegen de koploper in Harmelen. Met een kleine selectie, geen keeper, en een jeugdspeler bleken ze een maatje te groot.
Matchday #3 speelden we ook tegen het hoog geklasseerde ZPS H1. Ondanks een sterke wedstrijd was deze eersteklasser net een maatje te groot, maar waren de complimenten na de wedstrijd zeker terecht.
Kijkend naar de drie resterende wedstrijden is er nog van alles mogelijk om comfortabel de winterstop in te gaan. Met drie wedstrijden tegen de laagst geklasseerde teams (excluis Rotterdam) moeten er punten worden gepakt. Met de huidige vorm en het werkethos op de trainingen gaan we hier met goede moed, chronologisch weer, naar uit kijken.
Een groet uit Schiebroekoe van een trotse coach.